Szybka wymiana informacji w trosce o pacjenta. Szpitale czekają duże zmiany

Branża ochrony zdrowia zmierza ku nowemu modelowi biznesowemu, u podstaw którego leżą dane medyczne, koncentracja na pacjencie i wymiana informacji pomiędzy wszystkimi podmiotami sprawującymi opiekę nad nim. Interoperacyjność uważana jest za czynnik, który znacznie usprawniłby te procesy.

 

Według HIMSS (Healthcare Information and Management System Society) interoperacyjność w ochronie zdrowia jest rozumiana jako zdolność różnych systemów, urządzeń lub aplikacji do skoordynowanej komunikacji w obrębie placówki i poza nią. 

Wprowadzenie interoperacyjności ma na celu zapewnienie dostępu do danych, ich wymiany i wspólnego wykorzystywania przez różne placówki ochrony zdrowia. Pozwoliłoby to w konsekwencji na optymalizację stanu zdrowia publicznego.

Osiągnięcie tego celu nie będzie jednak łatwe. Instytucja Health Level Seven (HL7) zaproponowała standard szybkiej wymiany informacji pomiędzy zasobami w placówkach ochrony zdrowia (Fast Healthcare Interoperability Resources, FHIR), który usprawnia proces komunikacji. Jednak nie jest on powszechnie stosowany.

Innym problemem jest kwestia znalezienia metody prawidłowego przyporządkowywania danych do odpowiedniego pacjenta. Ułatwiłaby ona i usprawniła wyszukiwanie przez lekarzy wymaganej informacji wśród współużytkowanych rekordów i wyeliminowała zagrożenia prawne oraz wszechobecną cyberprzestępczość.

– Taka strategia wykracza poza korzystanie ze skomplikowanych narzędzi cyfrowych i oprogramowania. Będzie wymagać również przeniesienia zasobów IT bliżej personelu medycznego i pacjentów, czyli wdrożenia rozwiązań przetwarzających dane na brzegu sieci – mówi Gerard Dermont, Head of Territory Sales Management w firmie Vertiv Poland. – Oznacza to, że działy IT placówek ochrony zdrowia muszą rozszerzyć swój fizyczny zasięg i obsługiwać oraz monitorować infrastrukturę umożliwiającą funkcjonowanie interoperacyjności – dodaje.

Eksperci Vertiv wskazują, jakie kroki już teraz mogą podjąć podmioty medyczne, aby przygotować się do nadchodzących zmian i dostosowywać systemy wewnętrzne oraz infrastrukturę do wymogów interoperacyjności:

1) Zaangażowanie w proces opracowywania standardów

Celem powinno być wypracowanie jednego, ogólnie dostępnego zestawu standardów i specyfikacji wdrożeniowych rozwiązań IT i technologicznych dla branży, które zaspokajałyby specyficzne wymagania dotyczące interoperacyjności w placówkach medycznych.

2) Wykorzystywanie relacji z dostawcami

Zaleca się szpitalom i placówkom ochrony zdrowia, jako odbiorcom usług IT, wykorzystywanie swoich wpływów na dostawców systemów elektronicznej dokumentacji medycznej oraz wybieranie rozwiązań wykorzystujących standardy FHIR. Bliska współpraca z producentami i wykorzystywanie swojej pozycji kontrahenta, jako mocnej karty przetargowej będzie sprzyjać wdrażaniu interoperacyjności przez wszystkie strony.

3) Rozszerzenie możliwości standaryzacji narzędzi IT wykorzystywanych w placówkach medycznych

Systemy IT placówek ochrony zdrowia odpowiedzialne są za nieefektywne przetwarzanie danych. Usprawnienie tego procesu i ograniczenie liczby systemów, z których muszą korzystać lekarze do gromadzenia informacji o pacjentach, usprawniłoby wdrażanie interoperacyjności. Proces ten należy prawdopodobnie rozpocząć od pełnej inwentaryzacji wykorzystywanych obecnie aplikacji i systemów. Taka wiedza pozwoliłaby specjalistom IT identyfikować możliwości wprowadzenia standaryzacji.

4) Korzystanie z interfejsów API

Według HIMSS dostępność otwartych interfejsów programistycznych (API) odegra kluczową rolę w osiągnięciu interoperacyjności. Usprawnią one wymianę danych dzięki otwarciu platform medycznych na dane pochodzące z zewnętrznych aplikacji.

5) Sporządzenie planu modernizacji lub wymiany tradycyjnych systemów

Tradycyjne systemy mogą okazać się czynnikiem hamującym wdrażanie nowych standardów i osiągnięcie pełnej interoperacyjności. Jednak koszt ich wymiany lub aktualizacji jest często zbyt wysoki. Działy IT placówek medycznych mogłyby zacząć identyfikować i wycofywać w pierwszej kolejności systemy, które mają już za sobą lata świetności i nie nadają się do modernizacji oraz zaplanować wdrażanie (w miarę możliwości budżetowych) nowych systemów, a zwłaszcza rozwiązań współpracujących ze sobą.

6) Inwestowanie w rozwiązania infrastrukturalne na brzegu sieci

Dążenie do interoperacyjności przyczyni się do szybkiego rozwoju nowych technologii w ochronie zdrowia. W obliczu nowego wyzwania zapewnienie wymiany danych oraz dostarczania informacji medycznej do każdego miejsca i o każdym czasie, rośnie rola całodobowej dostępności. Medyczne systemy IT muszą mieć zapewnione zasilanie i chłodzenie z odpowiednią mocą, pozwalającą zaspokoić zapotrzebowanie teraz i w przyszłości.